"Als je ouder wordt, worden sommige jeugdherinneringen ineens belangrijk.” Adriaan van Dis schreef de roman ‘Naar zachtheid en een warm omhelzen’, over een bange jongen in een postkoloniaal gezin en een vergeten persoon die hem veiligheid en warmte gaf. En hij schreef een essay: ‘De kolonie mept terug’, over datzelfde kolonialisme. Want met de jaren ziet Van Dis het verleden en het heden duidelijker, en maakt zich steeds kwader. “Hakken in de klei, hekken dicht, toekomst in het verleden alsof we niet de confrontatie aankunnen van al die grote veranderingen die op ons afkomen.” Met Pieter van der Wielen praat Van Dis over rouw en hoe om te gaan met het verdriet, dat ‘blijkbaar in laagjes komt’. Over zijn geloof in ijver, vlijt en discipline. Over je eigen gedachten onder de loep nemen, en bekijken of ze nobel zijn of op angst gebaseerd. En over het belang van kleine vriendelijke handelingen, zoals een vreemde groeten op straat. “Ik geloof in de gutmensch, verbeter jezelf, begin bij een ander.”

Presentatie:

Pieter van der Wielen

Redactie:

Mira Zeehandelaar

Mixage:

Audiochef

Muziek:

Rufus van Baardwijk

Foto:

Frank Ruiter